Lieskes zoon Jo (09-07-1939)

Herinneringen van Jo Schneider aan Opa Stokbroekx.

Opa Stokbroekx woonde in 1944 bij tant Iet en noonk Sjeng op de Proosdijweg, in de voorkamer boven de fietsenwinkel, samen met Lieske, haar man Jo en hun twee kinderen Annie en Joke. Daar had tant Iet voor gezorgd en noonk Sjeng vond het goed.
Op een keer moest ik samen met Annie in een lampetkan oud bier voor opa halen, in café Duchateau op het hoekje.

Het was oorlog, we woonden vlak bij de ingang van de schuilkelder en samen met veel mensen uit de buurt gingen wij bij luchtalarm haastig daarheen. De familie Gilissen (o.a. Michel) zorgde voor vertier. Ik herinner mij nog het liedje “mijn hoed die had vier deuken”. Soms gingen wij ook met de overburen (familie Brands) in de kelder onder de fietsenzaak schuilen. Noonk Sjeng had er stro gelegd.
Ik was 5 jaar en speelde vaak met opa het spelletje “toethoale”. Dan haalde ik uit zijn broekzak altijd: zakdoek, pokkenee en een Maria-beeldsje, dat in een metalen kokertje zat.

Wat heb ik toch veel plezier gehad met opa. Een keer waren wij het beeldje kwijt en natuurlijk klonk het: Heilige Antonius, beste vriend, zorg dat ik het beeldje vind.
Uren later achter het groenglazen pootje van de quizenjaer vonden wij het terug. Later begreep ik waarom we toen weer blij konden zijn. Hij was er zó zuinig op.

Opa Stokbroekx zij steeds vaker ; “iech hub pien aon mienen errem”. Op die dag deed ik mijn eerste heilige communie. Kijk naar de foto hoe netjes ik was. Opa was aan het sterven en zei: “Joke, ik wacht tot je terug komt uit de kerk”. Ik zal het nooit vergeten: of hij nou zei “perfiesia” of zoiets, hij had op mij gewacht en sloot daarna zijn ogen.